Ο Μπραντ Πιτ και η ομάδα του εξασφαλίζουν την εντυπωσιακή επιτυχία του «F1»

«F1: Η Ταινία» έρχεται στην ιδανική στιγμή του καλοκαιριού, μεταφέροντας το κοινό σε μια νοσταλγική εποχή πριν από τα αδιάκοπα CGI και τις υποτονικές παραγωγές, όταν οι ταινίες ήταν εκκωφαντικές, τα αστέρια λαμπερά και η αρρενωπή ενέργεια του πρωταγωνιστή ξεχείλιζε με ακαταμάχητο πάθος.

Από την πρώτη σκηνή—η εισαγωγή τίτλων με τον Μπραντ Πιτ, τον παραγωγό Τζέρι Μπρουκχάιμερ και ένα δυναμικό «Whole Lotta Love» των Led Zeppelin—το «F1» βρίσκει αμέσως τον ρυθμό του: ένας σταρ παλαιάς κοπής που διατηρεί τη γοητεία του, σαγηνευτικά αγωνιστικά αυτοκίνητα, ενθουσιώδη πλήθη, vintage Zeppelin, πύρινα πυροτεχνήματα—και όλα αυτά μέσα στα πρώτα δέκα λεπτά.

Όπως προδίδει ο τίτλος, το «F1» ακολουθεί μια κλασική φόρμουλα, η οποία όμως λειτουργεί άψογα, ακόμη και όταν οι συνεχείς βρυχηθμοί των κινητήρων, οι δυσκολίες στις στροφές και οι επεξηγηματικοί διάλογοι απειλούν να γίνουν μονότονοι. Σκηνοθετημένο από τον Τζόζεφ Κόσινσκι και γραμμένο από τον Έρεν Κρούγκερ—τη δημιουργική ομάδα πίσω από το νοσταλγικά ακαταμάχητο «Top Gun: Maverick»—η ταινία αφηγείται την επιστροφή του Σόνι Χέις (Μπραντ Πιτ) στο πρωτάθλημα της Formula 1, λίγα χρόνια αφότου είχε υποβιβαστεί σε οδηγό one-off αγώνων, για μία τελευταία ευκαιρία διεκδίκησης του τίτλου.

Το σενάριο, αν και γνώριμο, αναβιώνει μέσα από ένα εκλεκτό καστ: όταν ο Χαβιέ Μπαρνδέμ, στο ρόλο του Ρούμπεν—πρώην συμπαίκτη και φίλου του Σόνι πριν από τη μοιραία συντριβή—του ζητά να επιστρέψει, ακόμη και η πιο τετριμμένη σκηνή αποκτά παιχνιδιάρικο σφρίγος. Ο Ρούμπεν, ιδιοκτήτης μιας ομάδας που κινδυνεύει με κατάρρευση, χρειάζεται επείγουσα νίκη για να επιβιώσει.

Ο Σόνι επιστρέφει σε ένα άθλημα που μοιάζει περισσότερο με οικογενειακή επιχείρηση παρά με αδυσώπητο ανταγωνισμό. Το εκκεντρικό, πολύγλωσσο συνεργείο περιλαμβάνει τη διευθύντρια τεχνικών θεμάτων Κέιτ (Κέρι Κόντον), τον διευθυντή ομάδας Κάσπερ (Κιμ Μποντνία), ένα ψυχρό μέλος του διοικητικού συμβουλίου (Τόμπιας Μένζις) και τον ανερχόμενο ταλαντούχο οδηγό Τζόσουα Πιρς (Νταμσον ‘Ιντρις). (Τα λογότυπα πραγματικών χορηγών της F1—Rolex, T-Mobile, Heineken, Tommy Hilfiger—παίζουν τους εαυτούς τους).

Η διαφορά γενεών μεταξύ του βετεράνου Σόνι και του φιλόδοξου Τζόσουα γεμίζει την ταινία με ένταση και χιούμορ—ο Πιτ και ο Ίντρις εκμεταλλεύονται κάθε στιγμή ανταγωνισμού, υπεροψίας και αναπόφευκτης ταπείνωσης στο έπακρο. Ακόμη και οι πιο μικρές στιγμές—όπως αυτές με τη μητέρα του Τζόσουα, την Μπερναντέτ (Σάρα Νάιλς), που συνδυάζει μητρική στοργή με σκληρή ευθύτητα—προσθέτουν ζωντάνια. Το πλήρωμα αλλαγής ελαστικών κινείται με χορευτική ακρίβεια, και οι αφηγήσεις της τεχνικής ορολογίας κρατούν τον θεατή σε εγρήγορση.

Η αναμενόμενη σπίθα ανάμεσα στον Σόνι και την Κέιτ συνοδεύεται από μια γλυκύτατη ρομαντική χροιά: η Κέρι Κόντον—θυμηθείτε την υποψηφιότητά της για Όσκαρ στο «Οι Βανσέις της Ίνισεριν»—παρουσιάζει μια γνήσια, ώριμη γυναίκα στα σαράντα της, δίπλα σε ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του πλανήτη, σε μια απόκριση που ελπίζουμε να εμπνεύσει το Χόλιγουντ.

Ο Μπραντ Πιτ μπαίνει στα εξήντα με χάρη και αυτογνωσία που δίνουν βάθος στην ερμηνεία του: μια στιγμιαία σκηνή όπου γονατίζει και κοιτάζει με συγκέντρωση στο κενό λειτουργεί περισσότερο ως διασκεδαστικό μοντάζ παρά ως δραματική κορύφωση. Ο ίδιος φαίνεται να απολαμβάνει το παιχνίδι, χαμογελώντας διαρκώς—και μας μεταδίδει αυτή τη χαλαρή, παιχνιδιάρικη διάθεση.

Στον πυρήνα των αγώνων αυτοκινήτου, το «F1» στέκεται αξιοπρεπώς δίπλα σε τίτλους όπως το «Rush» και το «Ford v Ferrari», ενώ τιμά τον κλασικό «Grand Prix» (1966) με split-screen νότες. Τα γυρίσματα σε πραγματικούς αγώνες σε Αγγλία, Άμπου Ντάμπι, Μεξικό, Βέλγιο, Λας Βέγκας και πέραν αποζημιώνουν τους φαν, παρουσιάζοντας τόσο την τεχνολογία όσο και την αθλητική αντοχή των οδηγών. Ο διευθυντής φωτογραφίας Κλάουντιο Μιράντα τοποθετεί την κάμερα μέσα στο μονοθέσιο, μεταφέροντας στον θεατή την αίσθηση των g-forces και της έντασης· και για τους αμύητους, η συνεχής σχολιαστική αφήγηση από τους αγωνοθέτες και την ομάδα του Σόνι ξεκαθαρίζει τα τεχνικά ζητήματα, τις προκλήσεις της πίστας και τους κινδύνους.

Ναι, οι επεξηγήσεις μπορεί να γίνουν κουραστικές και οι συνεχείς γύροι να μοιάζουν επαναληπτικοί. Ωστόσο, το «F1» φτάνει στον τερματισμό με απόλυτη επιτυχία, διότι delivers ακριβώς όσα υπόσχεται: μια συναρπαστική, εκκωφαντική απόδραση. Όπως ο ήρωάς του—ο μοναχικός τύπος που αποδεικνύεται άριστος ομαδικός παίκτης—έτσι και η ταινία εφαρμόζει τον πρώτο νόμο της φυσικής του Χόλιγουντ: να τα έχει όλα… και να τα έχει με το παραπάνω. Ακόμη και το δεύτερο σόου πυροτεχνημάτων, που σε άλλη παραγωγή θα έμοιαζε υπερβολή, εδώ πέφτει ακριβώς στο σωστό timing.

Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.